فیبروم های رحمی و بارداری

یکی از دلایلی که همیشه این موضوع بیان می شود که زنان قبل از بارداری باید تحت نظر پزشکی باشند، فیبروم های رحمی هستند، گاهی این فیبروم ها در محلی ایجاد می شوند که فرد نمی تواند باردار شود. البته در اغلب موارد این مشکل ایجاد نمی شود مگر اینکه فرد دچار فیبروم های لایه مخاطی شده باشد.

یکی از مشکلات فیبروم های رحمی و بارداری که در این دوره رخ ممکن است رخ بدهد، خونریزی های جزی و کلی می باشد. اگر فیبروم ها در کنار ناحیه لانه گزینی باشند، ممکن است فرد دچار سقط جنین ویا تولد زودرس نوزاد خود شود.

از طرفی فیبروم ها وقتی بزرگ شوند، می توانند به جنین فشار وارد کنند و باعث ایجاد مشکلاتی شوند. به علت خونرسانی بالا در ناحیه لگن در دوره بارداری فیبروم ها بسیار پرخون می شوند، به همین دلیل اغلب این افراد باید زایمان طبیعی انجام دهند، زیرا در هنگام سزارین، فرد خون زیادی را از دست می دهد یا ممکن است به طور تصادفی چاقوی جراحی به فیبروم ها برخورد بکند و باعث خونریزی شدید شود.

درمان فیبروم های رحمی

پس از مشاهده علائم فیبروم های رحمی و تأیید آن ها به کمک سونوگرافی و ام آر آی و بررسی وضعیت لگنی فرد باید درمان فیبروم خود را شروع کند. گاهی اندازه فیبروم ثابت می ماند و بزرگ نمی شود، که نیاز به اقدام درمانی خاصی ندارد، اما اگر شروع به بزرگ شدن بکند باید اقدامات درمانی خاصی صورت گیرد.

معمولاً در سنین یائسگی به علت کاهش هورمون استروژن ، فیبروم های فرد به اصطلاح خشک می شوند. در صورتیکه فرد باردار باشد، در هنگام سزارین می تواند اقدام به خروج این فیبروم ها بکند، ولی به علت پر خون شدن این فیبروم ها تنها پس از مشاهده آن ها در حین جراحی پزشک باید تصمیم بگیرد.

هورمون درمانی برای رفع اختلال تغییرات هورمونی از درمان های بسیار مؤثر می باشد که در ابتدا از این روش استفاده می شود.

آمبولی کردن رگ های اطراف فیبروم ها برای جلوگیری از خونرسانی به فیبروم ها و در نتیجه از بین رفتن آن ها از روش های مؤثری ست که امروزه برای درمان استفاده می شود. طی این روش لوله باریکی را از عروق خونی کشاله ران عبور می دهند تا به فیبروم ها برسد، سپس به کمک موادی رگ های خونرسان اطراف فیبروم مورد نظر را مسدود می کنند، این فرایند به کمک اشعه ایکس صورت میگیرد و به آن آمبولیزاسیون می گویند.

از دیگر روش های برداشتن فیبروم ها، عملی ست که به کمک ابزار های هیسترکتومی و لاپاراسکوپی صورت می گیرد. به کمک دوربینی ابزار برش و تراشیدن فیبروم را داخل رحم می کنند و آن را از بین می برند.

اگر پزشک شما تشخیص فیبروم های رحمی داده است، باید به صورت مرتب چکاپ انجام دهید و با سونوگرافی تعداد و سایز آن ها را چک کنید تا مبادا از حدی بزرگتر شده باشند.